dno

1. Beczka, studnia, worek bez dna «o kimś lub o czymś, w co wkłada się dużo pracy, pieniędzy bez widocznego efektu»: Stęknął boleśnie: – Jesteście jak beczka bez dna! A czasy ciężkie. Złoto? Skąd ja mam wziąć dla ciebie złota? J. Dobraczyński, Miecz.

2. Drugie dno «ukryte znaczenie, treść niewypowiedziana wprost, której można się domyślić, podtekst czegoś»: Człowiek przeżywa czasem takie uniesienie przyrodą, że aż sam się tego wstydzi. Czy to jednak powód, żeby akurat tu szukać drugiego dna tych pięknych obrazów, odgrzebywać jakąś rzekomo tkwiącą w nich tajemnicę? W. Kowalewski, Powrót.

3. Iść, pójść na dno

a) «tonąć, utonąć»

b) «doznawać, doznać niepowodzenia, zwłaszcza finansowego; bankrutować, zbankrutować»: Ulubieniec wielu polityków nad Sekwaną poszedł na dno, gdy bank Credit Lyonnais obwieścił oficjalnie, że Tapie jest mu winien 1,5 mld franków (...). P. Gabryel, M. Zieleniewski, Władza.

4. Odbić się od dna «zacząć przezwyciężać trudności, odzyskać utraconą pozycję»: Dziękuję – powiedziała Ewelina naprawdę ucieszona. Tak bardzo potrzebowała chociażby namiastki sukcesu. Żeby się wreszcie odbić od dna. M. Nurowska, Zdrada.

5. Spaść, stoczyć się do rynsztoka, na (samo) dno «doprowadzić się do nędzy, do upadku moralnego»: Oczywiście, pomoże wnuczce, zatroszczy się o nią, nie pozwoli stoczyć do rynsztoka. W. Horwath, Seans.

Wychylić, wypić, spełnić do dna kielich, czarę goryczy zob. gorycz 3.